Teren Warszawy na lewym brzegu Wisły to wyniosłość o charakterze płaskim, oddzielona od rzeki pasem niziny. Na Bielanach jest najwęższy i wynosi kikadziesiąt metrów. Grzbiet tej wyniosłości stanowi główny rozdział wód powierzchniowych. W historii Warszawy wiele było źródeł z wodą gruntową pochodzącą z tej warstwy. W przeszłości źródła te były obudowywane i ujmowane w zdroje. Z nich ludność Warszawy czerpała wodę do picia. Większość z nich wyschła lub uległa zniszczeniu. Pozodstałe nieliczne, na przykład źródło przy ulicy Oboźnej, obok mostu Gdańskiego czyli tzw. "Zdrój Królewski" oraz źródło na Bielanach. Z bielańskiego zdroju korzystano jeszcze do połowy XIX wieku, zanim powstał system miejskich wodociągów.
Zdrój na Warszawskich Bielanach znajduje się u stóp skarpy przy ulicy Pergaminów w pobliżu Wisłostrady. Obudowany jest czerwonym piaskowcem według projektu H. Marconiego. Projekt wykonali studenci Instytutu Agronomicznego powstałego w 1816 roku na Marymoncie ówcześnie obok Warszawy.
Zdrój na Warszawskich Bielanach wykazuje stale malejącą wydajność. Obiekt jest wpisany do rejestru zabytków i obecnie stanowi interesujący relikt odległych czasów.
Zdrój na Warszawskich Bielanach znajduje się u stóp skarpy przy ulicy Pergaminów w pobliżu Wisłostrady. Obudowany jest czerwonym piaskowcem według projektu H. Marconiego. Projekt wykonali studenci Instytutu Agronomicznego powstałego w 1816 roku na Marymoncie ówcześnie obok Warszawy.
Zdrój na Warszawskich Bielanach wykazuje stale malejącą wydajność. Obiekt jest wpisany do rejestru zabytków i obecnie stanowi interesujący relikt odległych czasów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz