PRZYSTANEK I
Las robiniowy - nazwa tego fragmentu lasu pochodzi od najczęściej tutaj spotykanych drzew robinii akacjowej. Nie są one przedstawicielami rodzimej flory. Została ona wprowadzona po likwidacji w 1915 roku wojskowego obozu rosyjskiego związanego z Cytadelą. Robinia akacjowa jest gatunkiem pochodzącym z lasów wschodniej części Ameryki Północnej.
PRZYSTANEK II
Dolina Potoku Bielańskiego - pierwotnie źródła tego potoku zlokalizowane były na Bemowie. Jego naturalne ujście do Wisły było u podnóża wzniesienia, na którym znajduje się kościół i klasztor, gdzie wody potoku zostały spiętrzone do poruszania młynów i tworzyły stawy, które przetrwały niemal do końca XIX wieku. W późniejszym okresie w rejonie Lotniska Bemowo Potok Bielański został skanalizowany. Wskutek obniżenia poziomu wód gruntowych, potok z czasem stał się ciekiem okresowo wysychającym, a obecnie tylko wiosną i jesienią prowadzi niewielkie ilości wody. Najczęściej można oglądać jedynie jego wyschnięte koryto.
PRZYSTANEK III
Grąd wysoki na tarasie bielańskim - jest to las grabowo-dębowy, w którym dominują: pospolity dąb szypułkowy, dąb bezszypułkowy i grab pospolity. Ponadto występują tu w domieszce lipa drobnolistna, klon zwyczajny i sosna zwyczajna, która jest tu gatunkiem wycofującym się: występują tylko stare osobniki, brak naturalnego odnowienia. Wraz z sosną zanika borówka czernica.
PRZYSTANEK IV
Obiekty zabytkowe - zespół klasztorny kamedułów, w skład którego wchodzi kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny i zabudowania klasztorne. Przy wschodniej ścianie znajduje się grobowiec Stanisława Staszica 1775-1826 - ojca geologii polskiej. Wiadomo, że Staszic często bywał w Lesie Bielańskim. Tu prowadził obserwacje geologiczne, przy odsłonięciach na skarpie wiślanej.
PRZYSTANEK V
Punkt widokowy na tarasie bielańskim - rozciąga się z niego widok na prawy brzeg Wisły. Na uwagę zasługuje rosnący na środku tarasu dąb szypułkowy posadzony w 1966 roku w rocznicę 1000-lecia chrztu Polski. Z boku tarasu został ustawiony głaz narzutowy na pamiątkę utworzenia rezerwatu. Patrząc z tarasu w kierunku południowo-wschodnim dostrzeżemy wysokie kominy elektrociepłowni Żerań.
PRZYSTANEK VI
Zabytkowe ujęcie wody źródło - znajduje się poniżej skarpy, w odległości 100 metrów na południe od punktu widokowego. Pochodzi z roku 1835 i jest dziełem uczniów Instytutu Agronomicznego w Marymoncie. W swoim czasie było słynne z doskonałej wody pitnej.
PRZYSTANEK VII
Brzeg Wisły - przejście od zabytkowego ujęcia , pod estakadą, w kierunku Wisły zajmuje zaledwie parę minut. Brzeg Wisły jest w tym miejscu zmieniony, podwyższony i ujęty w betonowe opaski. Nad brzegiem w kierunku Młocin widoczne są zbiorowiska łęgów wierzbowych, czyli wiklin nadrzecznych, a w czasie niskich stanów wody odsłaniają się łachy piaszczyste, które wkrótce po wynurzeniu pokrywa dość luźna roślinność. W miejscu gdzie się znajdujemy pozostałością łęgów są pojedyncze okazy wierzb i topól.
PRZYSTANEK VIII
Łęg wiązowo-jesionowy - posiada cechy lasu pierwotnego, co w granicach dużego miasta stanowi wyjątkowe zjawisko. Drzewostan budują stare dęby, które osiągają tu szczególnie duże rozmiary, oraz wiąz szypułkowy i polny. Znaczący jeszcze udział ma olsza czarna, która jednak sukcesywnie ustępuje miejsca innym gatunkom takim jak: jesion wyniosły, klon jawor i klon zwyczajny. Na wyżej położonych terenach pojawia się grab zwyczajny. Runo jest bardzo bujne lecz mało różnorodne. Charakterystyczną cechą łęgów bielańskich jest występowanie starych drzew owocowych: czereśnie, jabłonie i grusze. Ze względu na utrudniony dostęp i komary las ten nigdy nie był intensywnie penetrowany. W związku z tym obserwowane tutaj bywają ssaki: sarny, kuny leśne i ptaki drapieżne, z których najciekawszy jest myszołów.
PRZYSTANEK IX
Grąd niski - środowisko jest tu wilgotniejsze niż w grądzie wysokim. Drzewostan tworzą stare dęby i graby, z niewielkim udziałem innych drzew.
PRZYSTANEK X
Reliktowe olsze - tędy płynął w XIX wieku nieistniejący już Potok Kaskadowy. Po usypaniu wału przeciwpowodziowego nastąpiło odcięcie bezpośredniego odpływu wód z tarasów, co spowodowało ich zabagnienie. Obecnie w wyniku głębokich melioracji i budowy osiedli poziom wód znacznie się obniżył. O dawnych stosunkach wodnych świadczą namuły organiczne i reliktowy drzewostan olszowy. Wysoko osadzone szyje korzeniowe drzew ukształtowały się niegdyś na kępach wynurzonych z wody.
PRZYSTANEK XI
Grąd zdegradowany - degradację spowodowały nocujące tu ptaki krukowate: gawrony i kawki zimujące w miastach. Ich obecność spowodowała przenawożenie tego terenu. Wiele drzew, szczególnie grabów obumarło. Mimo, że ptaki na razie opuściły to noclegowisko, to jeszcze długo zawartość związków azotowych w glebie pozostanie znacznie podwyższona.
PRZYSTANEK XII
Dawne koryto Rudawki - kiedyś rzeczka ta płynęła poprzez Powązki i Marymont uchodząc do Wisły. Obecnie na większości swej długości płynie krytym kanałem, a tylko niewielki przyujściowy jej fragment jest odkryty. W czasie prac melioracyjnych Rudawka została uregulowana, jej koryto wyprostowano w celu szybszego odprowadzania wód, co w dalszej konsekwencji spowodowało, niekorzystny dla roślinności spadek poziomu wód gruntowych. W pobliżu uregulowanego cieku Rudawki widać jeszcze dawne koryto tego cieku wyznaczone krawędzią podmywanego brzegu i szeregiem starych drzew.
PRZYSTANEK XIII
Regeneracja lasu na terenie dawnego placu zabaw - przez przeszło 100 lat las Bielański był miejscem wypoczynku mieszkańców Warszawy. Korzystanie z ustawionych tu urządzeń rekreacyjnych spowodowało całkowite zniszczenie runa leśnego. Na początku lat 80-tych urządzenia te usunięto, teren ogrodzono, posadzono dęby i sosny. Powoli rośnie nowy las, jednak musi minąć przeszło 100 lat zanim ukształtuje się las zbliżony do naturalnego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz